Eerder schreef ik al hoe geweldig ik reizen vind. Reizen vergroot mijn wereld en brengt mij veel nieuwe ervaringen, ontmoetingen, cultuur en ontdekkingen.

Ik creëer in gedachten mijn eigen beeld van hoe een bestemming eruitziet… hoe dat ene uitzicht vanaf die witgekleurde klif, steil naar beneden naar de donkerblauwe zee, eruitziet. Die felgekleurde vogel daar in die boom…

Dit komt doordat ik vroeger (goed) heb kunnen zien. Ik heb een referentiekader van hoe bepaalde dingen in het leven eruitzien en mijn hersenen blijven op die beelden terugvallen. Ook al worden die beelden tegenwoordig niet meer geüpdatet.

Heel knap, vind ik, dat onze hersenen hiertoe in staat zijn en blijven, zelfs jaren en jaren nadat iemand zijn zicht heeft verloren.

Of het beeld dat ik mij vorm van mijn omgeving matcht met de werkelijkheid, is de vraag.

Om deze reden neem ik een compagnon mee op reis die graag en goed uitlegt hoe de omgeving eruitziet.

‘Lisa, je kijkt nu uit over een rivier. Het water is heel helder. De rivier ligt in een dal en er zijn enorm hoge rotswanden die tot hoog boven de rivier reiken. De rotswanden zijn begroeid met donkergroen mos en grote bomen met takken die tot in de rivier reiken.’

Verder krijg ik, als blinde reiziger, de vraag:

‘Heb jij, door jouw visuele beperking, kennis over hoe de wereldkaart eruitziet? Door welke landen je reist als je onderweg bent naar Griekenland, Mexico of Japan?’

Het antwoord op deze vraag vind ik vrij complex en persoonlijk, maar toch wil ik jullie het niet onthouden:

Ik heb kennis over topografie. Echter is dit geen sterk punt van mij. Een verklaring hiervoor is mede dat ik slechtziend werd in de jaren dat topografie een belangrijk onderdeel was op school. Ik heb destijds belangrijke zaken gemist en ik denk dat ik die in latere jaren niet goed heb ingehaald.

Als ik vanuit Nederland naar Griekenland vlieg, dan weet ik wel ongeveer door welke landen ik kom maar het bepalen van de richting vind ik heel lastig. Hoe liggen landen ten opzichte van elkaar? Welke landen grenzen aan elkaar?

Ik weet dat dit algemene kennis is die zienden ook niet altijd beheersen, maar bij mij heeft dit specifiek te maken met mijn visuele beperking.

Deze kennis ben ik aan het bijschaven met behulp van reliëfkaarten. Deze kaarten zijn voelbaar. Landgrenzen, provinciegrenzen of staatsgrenzen zijn aangegeven met verschillende soorten voelbare lijnen en in braille zijn zaken zoals hoofdsteden of namen van landen aangeduid.

Zo krijg ik een nog completer beeld van de wereld om mij heen en weet ik welke landen ik doorkruis op weg naar Thailand of Spanje.

PS Overhoringen zijn niet toegestaan! Kijk naar die stapel reliëfkaarten. Die beschrijft alleen nog maar Nederland en Griekenland!

Ik ben dus nog wel even zoet…